26/08/2024
Als echte Purmerender vind je het natuurlijk heerlijk om uit te buiken na het op een zonnige zondagmiddag verorberen van een op de barbecue gebraden stukje vlees genaamd bavette, in vroeger dagen gewoon sudderlapje. Net als ik even mijn ogen probeer te sluiten voor een dutje steekt buurman zijn hoofd boven de schutting, wat niet veel goeds voorspelt ‘Nou buur, wat denk je wat? Heb ik eindelijk een keer iets leuks en dan wordt het meteen weer verpest’, klinkt het boos, omgeven door spreuken die niet in de bijbel staan. Voorzichtig pluk ik nog wat laatste stukjes vlees van de Weber en probeer erachter te komen wat er nu weer mis is bij de buren. Met rode vlekken in zijn nek, druk gebarend en nog steeds doorspekt met onchristelijke termen roept buurman ‘nou kom maar eens kijken’. Al snel val ik van verbazing bijna achterover bij het zien van twee grote zwarte fatbikes. ‘Kijk’ zegt buurman, ‘net gekocht om lekker rond te toeren en nou zie ik op die website, waar jij je ook wel eens mee bemoeit, dat ik er niet meer mee door de binnenstad mag rijden’. Dan doet buurvrouw ook nog een duit in het zakje. “Die grote bagagedrager voorop mijn fiets is speciaal voor als ik bier ga halen bij de super in het centrum en nu moet ik met een krat bier lopend met mijn stoere bike over straat, terwijl ik links en rechts wordt ingehaald door racende wegbrengfietsers, scooters, bestelbusjes en koeriers. Zo wil je toch niet gezien worden met je bike.” Droef komt ook naar buiten, doet een plas tegen de dikke banden, kijkt medelijdend naar z’n baasjes, schudt zijn kop en zoekt een plekje in de zon. Buurman wordt steeds driftiger. “Lopend met je fatbike door de stad, jawel, over een stedelijk tapijt met kuilen en hobbels dat op een militair oefenterrein niet zou misstaan.” Kalm probeer ik duidelijk te maken dat het om een aanvulling gaat van het gedeelte waar je toch al niet mag fietsen, maar het wil niet landen bij de buren. Bij buurman slaat de drift om in emotie en met een klein traantje in de ooghoeken en een droevige blik op de brede terreinbanden mompelt hij zachtjes, ’het had zo mooi kunnen zijn buur, kijk eens wat een fantastisch stukje Chinese technologie en zelf geïmporteerd en in elkaar gezet’. Buurvrouw, in haar jeugd circusartiest, is meer sarcastisch, ‘nou dan ruil ik hem wel in voor een éénwieler, lekker door de glijgoten racen, maar dat wordt dan wel weer lastig met een krat bier’. Nou is fietsen niet mijn hobby, en zeker niet door de binnenstad, maar ik erger mij wel scheel aan die brede witte snelwegbelijning in de drukste winkelstraten die nu de afscheiding vormen voor de talloze kledingrekken en daarbij ook nog een verplichte looprichting voor voetgangers. Een overblijfsel uit de coronatijd, maar dat had allang aangepast kunnen worden. Simpelweg de witte stenen even omdraaien. Kan daar niet wat aan gedaan worden? Boze Buurman.
Geweldig, ik had het niet beter kunnen zeggen. Bij de visboer waar ik al bijna 80 jaar kom, kan ik nu mijn visje niet meer halen en ik kan ook niet meer naar de geldautomaat die net is geopend. Hoe moet dat nu?
Toch maar even de website van de gemeente opgezocht. Met een doktersverklaring kun je ontheffing krijgen. Dus dan de dokter maar bellen, want ik kan niet lopen, alleen fietsen van deur tot deur, ik kan niet winkelen en dat is niet alleen een gemis voor mij maar ook voor de winkeliers. Alles is hoognodig aan vervanging toe. Toen ik de dokter belde om een doktersverklaring werd mij gezegd, dat de dokter dat niet doet en dat er een discussie is met de gemeente. Toen de gemeente gebeld voor een gesprek. Toen de telefoon werd opgenomen kon men mij niet helpen omdat ze niet wisten welke afdeling is moest hebben. Toen de moed maar opgegeven en nu wacht ik het verder maar af. Vandaag is het weekend begonnen, dus de gemeente is niet voor maandag bereikbaar. Voorlopig dus maar niet winkelen in de binnenstad.