19/10/2025
Als echte Purmerender ben je natuurlijk wel wat gewend, maar als buurman opeens zachtjes over de schutting roept, kijk ik toch wel even verbaasd. Wantrouwend om zich heen kijkend fluistert hij ‘zeg buur, jij schrijft toch wel eens stukkies op een website, kan je ook een sinterklaasgedicht maken’? Nou is de stoomboot al bijna in zicht, maar het lijkt me wel aan de vroege kant om gedichtjes te maken, maar ik ben toch wel benieuwd voor wie het is en wat het cadeau dan wel zal zijn. Buurman kijkt nog eens speurend in de ronde en zegt zachtjes ’het is voor mijn echtgenote, ze krijgt een fatbike’. Meteen schiet ik in de lach, een fatbike, wat moet ze daar nou mee. ’Wil ze graag’ zegt buurman, ‘makkelijk boodschappen doen en het straalt ook jeugdigheid uit’. Nou zie ik jeugdigheid niet direct terugkomen bij buurvrouw en ik gooi meteen alle bezwaren maar over de schutting. Weet je wel hoe gevaarlijk die fietsen zijn, en hoeveel ongelukken er mee gebeuren? Buurman is het er natuurlijk niet mee eens. ‘Flauwekul’ bromt hij ‘andere fietsers, maar ook auto’s maken net zoveel brokken, kijk maar eens op de snelweg als twee auto’s van hetzelfde merk elkaar willen inhalen’. Als buurman zeker is dat buurvrouw niet stiekem achter de schuur staat mee te luisteren, legt hij het even uit. Het is iets nieuws en dan raken weggebruikers in de war en zien fatbikes als indringers. Hetzelfde gebeurde met bakfietsen en als er weer iets nieuws komt, zijn die weer de sjaak. Mensen zijn bang voor nieuwe dingen, kijk maar naar de eerste stoomtrein, de komst van de magnetron of het scannen van de boodschappen bij de supermarkt. Allemaal gevaarlijk, maar nu kijkt niemand er meer van op.” Voorzichtig begin ik over het overal doorheen rijden door fatbikers. De binnenstad van Purmerend wordt steeds voller met terrassen en dan is het toch wel onveilig voor de bediening. Nou, daar heeft buurman ook wel een mening over; ‘dat kan omgekeerd ook zijn als kelners met armen vol hapjes en drankjes zonder kijken oversteken. Je mag in de binnenstad niet meer fietsen, maar dat slaat niet alleen op fatbikers. Klagers moeten maar eens in Amsterdam kijken, daar rijden de verlengde bakfietsen, e-bikes, fatbikes en overig verkeer bijna over de tafeltjes heen.” Ja, maar al die schoolgaande kinderen dan, vraag ik voorzichtig. Als buurvrouw haar gezicht om de hoek van de schuur steekt, gaat buurman fluisterend verder, ’eerst zijn het de kinderen met Vliegende Hollanders en autopeds die de stoepen en straten onveilig maken, dan met fietsen, waarna ouderen er nog een schepje bovenop doen met e-bikes. Nu zeurt iedereen over de fatbikes in plaats van elkaar de ruimte geven. Weet je buur, de stad is van ons allemaal. Het gaat niet om die fietsen, maar om wie er op rijdt en hoe anderen reageren.’ Eigenlijk ben ik het wel een beetje met hem eens, maar een gedicht over fatbikes? Kan daar niet wat aan gedaan worden? Boze buurman.
