24/03/2025
Als echte Purmerender loop je natuurlijk geregeld even bij de buren binnen om te overleggen wat we in het weekend op de barbecue zullen braden. Zit buurman met Droef half op zijn schoot tv te kijken naar een nieuwe muurschildering, waarbij de opdrachtgever enthousiast vertelt dat voor het ontwerp is rondgekeken in de archieven. Even later zijn we fietsend op weg om het kunstwerk van dichtbij te bekijken. Buurvrouw is mee, kan ze op te terugweg bier meenemen, want zij is de enige met fietstassen. Het kunstwerk is inderdaad prachtig, maar buurvrouw, zichzelf benoemd tot binnenstaddeskundige vanwege het frequent bijwonen van foto- en filmavonden van de VHP, krabbelt zich achter de oren, mompelt iets van geschiedvervalsing en presenteert zich meteen als gildegids. “Met de Schapenmarkt is altijd wel iets aan de hand. Ooit de grootste schapenmarkt van Nederland, toen nog op de Koemarkt, maar ook in die tijd al onderwerp van discussie. De gemeente wil de schapen verhuizen naar de ‘Nieuwe Koemarkt’, waar nu de Markthal staat, met uitloop naar de ruimte tussen De Doele en villa Clementine. Groot protest natuurlijk van bewoners en vooral horecazaken op de Koemarkt die hun klanten zien verdwijnen en er zijn vragen in de gemeenteraad hoe het met de aanvoer moet. Misschien een knip in de Plantsoengracht? Uiteindelijk worden er een paar woningen gesloopt, komen er hekken en hebben de schapen een eigen plek.” Buurman herinnert zich een plan van een plaatselijke politieke partij. ”Het idee is om de Nieuwstraat door te trekken naar de overkant van de gracht, waar nu de voetgangers- en fietsbrug is, om zo een route te creëren naar de Stationsweg en daarmee de doorgaande oost-westroute te ontlasten. Geen knip om verkeer van en naar de binnenstad te weren, maar doortrekken en daarmee de verkeersstromen scheiden met op de Schapenmarkt een parkeergarage.” Als ik vraag wat buurvrouw bedoelt met geschiedvervalsing, raak ik een gevoelige snaar. Ze loopt een beetje rood aan en legt uit, ‘kijk nou eens goed naar de muurschildering. Denk daarbij aan het beeld van de oude Schapenmarkt met de vele binnen- en buitenlandse toeristen. Het meest gefotografeerde tafereel is elke week het verven van de schapen, zoals op deze muurschildering. Maar wat gewoon aangepast wordt, is de schilder met zijn kwast. Vrijwel elke oudere Purmerender herinnert zich het verven van de schapen, alleen, let op, het was geen man (boer), zoals op de muurschildering, maar een vrouw. Jawel, met de totempaal, een paal met verfblikken en kwasten (nu in het Purmerends Museum te zien), is zij bijna een halve eeuw de schapenverver’. Buurman en ik hebben het dat moment weer even helder op het netvlies, Truida, beroemd in binnen- en buitenland, die zich met de paal met verf en gekleurde kwasten tussen schapen in de hokken doorwurmt om ze van een merkteken te voorzien. Buurvrouw kan het niet langer aanzien, ‘ik ben er klaar mee, de vrouw vervangen door een man is historisch volkomen onjuist. Kan daar niet wat aan gedaan worden? Boze buurman.
Ergens heeft zij gelijk.
En dan in een lichte stofjas !!!!!!!!!!!!!!!
Buurvrouw heeft altijd gelijk Nils.