01/01/2025
Als echte Weidevenner kijk je zo aan het einde van het jaar terug naar wat er zich allemaal heeft afgespeeld in je wijk. Uiteraard eerst het uitgebreide kerstdiner dat altijd met de hele familie gevierd wordt. Dit jaar is het niet alleen ouderwets gourmetten, maar ook een grote schaal kleurrijke sushi, waar de jongere generatie heerlijk van kan genieten. Manlief helaas niet ‘het is gewoon een klein piepklein stukkie vlees met heel veel rijst, ja zo kan ik het ook’. Gelukkig voor hem liggen er ook minihamburgers en biefstukjes op de schaal. Vaste prik zijn de zelf gemaakte stoofpeertjes, een jarenlange traditie in onze familie. Voorheen gemaakt door de schoonzus van manlief, maar inmiddels kan onze dochter er ook wat van. Zo staan er tegenwoordig maar liefst twee schalen met glanzende stoofpeertjes op tafel. Met tien man gaat dat schoon op, en gelijk het verzoek of er volgend jaar wat meer gemaakt kan worden. Kyan oefent al maanden samen met de pianoleraar op het pianostuk ‘River Flows in You’ dat maar liefst vier bladzijden beslaat. Als hij een tante dit hoort spelen, het enige wat ze nog weet van vroeger, besluit hij meteen ‘dat ga ik met kerst spelen’. Voordat het vlees op de platen gaat en de sushi genuttigd wordt, gaat hij achter de piano zitten en speelt ‘zijn lied’. Het is doodstil aan tafel, iedereen geniet, oma laat een traantje en ook manlief zie ik slikken. Na de laatste tonen krijgt hij een groot applaus en ik ben supertrots op mijn kanjer. Dan is het na het kerstdiner tijd voor spelletjes, de tijd vliegt en uiteindelijk gaat iedereen weer op huis aan. We ruimen het ergste op, laten Joy nog even uit en gaan dan nokkie af naar bed. De volgende dag is het grote schoonmaak, maar wel met mooie herinneringen aan een geslaagde kerst. ’s Avonds bij een wijntje bedenk ik dat het jaar alweer bijna voorbij is. Als ik zo terug kijk zie ik al die mooie momenten weer langskomen, zoals prachtige tekeningen op de pijlers onder de brug met al die blije kinderen. Ik denk aan alle lieve mensen die ik dit jaar mocht ontmoeten, zoals een echtpaar dat samen met bewoners kookt in Heel Europa. De veteranen met hun bijzondere verhalen op Veteranendag, de bewoners van Bloemfontein die voor het eerst een straatfeest organiseren, een natuurfotografe met prachtige foto’s, de kunstenaars bij tentoonstellingen in het Purmerends Museum en Kunsthuis Waterland. En natuurlijk niet te vergeten bestuurders, wijkmanager en wijkagenten. Als ik het met manlief heb over het afgelopen jaar ziet hij het toch wat praktischer. “Het was een mooi jaar met onder andere leuke boottochten, maar ik hoop toch echt dat we volgend jaar in een grotere boot kunnen varen, want ik wil langere tochten maken.” Nou, dat wil ik ook al een poosje, en wie weet, zal het er in het nieuwe jaar dan toch echt van komen? Kijk, daar word ik nou helemaal blij van. Ook namens manlief de beste wensen voor 2025. Blije Buurvrouw.
