05/01/2025
Als echte Purmerender kijk je natuurlijk uit naar feestdagen. Gezellige kerstmarkt met vrolijke Kerstman en sneeuwkoningin in een kerstbal. Al snel nadat Sinterklaas weer richting Spanje vaart, rolt buurman snoeren uit met gekleurde en flikkerende lichtjes en is dagen in de weer om alles aan de gevel en in de tuin te plaatsen. ‘Moet ik jou straks ook even helpen’, vraagt hij enthousiast. Nou, mijn echtgenote hangt een zelf gefrutselde kerstster voor het raam en dat is wel genoeg. Wij hebben al behoorlijk in een kerstboom geïnvesteerd. Buurman is gek op lichtjes en zo staan we op het Brasaplein voor de opening van Winters Purmerend te wachten op de lichtshow. Beetje benauwde toestand met de schaatsbaan erbij, waardoor vrijwel niemand in de gaten heeft waar de officiële opening plaatsvindt. Na het bekende Purmerends kwartiertje gaan de laserstralen de lucht in en hoor ik buurman ‘dat wil ik volgend jaar ook in mijn tuin’. Kort voor de kerstdagen komt buurman plotseling binnenlopen. “Buur, ga je mee een rondje door binnenstad? Ik zit nu al de hele dag naar schaatsen op tv te kijken, maar ben het nu wel zat. Een bont gezelschap zit in deze moderne tijd met grote witte praatbollen voor het gezicht en in diesel gebakken oliebollen op tafel, tussen de wedstrijden door te ouwenelen. Eindeloos gekakel om de vele pauzes op te vullen, ik heb het wel gezien en vooral gehoord.” Buurvrouw is aan het proefbakken, want ja, ‘heb je gezien wat de oliebollen kosten? Dat ga ik lekker zelf doen’. Onder toeziend oog van Droef, die de mislukte exemplaren moeiteloos verorberd, maakt hem niet uit of ze plat, rond of vierkant zijn, experimenteert buurvrouw vrolijk verder met de aangeschafte ingrediënten. Op mijn opmerking dat het zo veel duurder is dan een zak bollen en flappen van de oliebollenkraam volgt een vernietigende blik en blazen buurman en ik tactisch de aftocht. De kerstdagen eten we bij de buren ‘brengmaaltijden’ en op oudejaarsavond genieten we van verboden knallen en pijlen. Nieuwjaarsdag is al jaren een spektakel op de Koemarkt. Voor velen een onbegrijpelijk schouwspel om de Purmerenders ‘Geef mij maar Amsterdam..’ te zien en horen meezingen. Dat willen we natuurlijk niet missen en al vroeg staan we te wachten tot het feest losbarst. Buurvrouw is de eerste die in de gaten krijgt dat er iets niet helemaal goed gaat en ja hoor, afgelast, daar sta je dan op een leeg en winderig plein. Nou plein, tussen de schaatsbaan en de bronzen koeien is nog enige ruimte voor een podium en een handje vol liefhebbers. ‘Kijk’ zegt buurman, ‘nou kan je mooi zien waarom het een slecht plan is om de Schapenmarkt te bebouwen’. Als ik sarcastisch opmerk dat een tweede open plein misschien wel iets teveel is voor een historische binnenstad wijst buurvrouw op de welkomstverlichting aan het Padjedijk, opgehangen tussen twee dichtgeplakte panden in een centrum, waar je geeneens een postzegel kan kopen. “Misschien klopt ‘stadje’ wel.” Kan daar niet wat aan gedaan worden. Boze Buurman.
