Gestikt in een gehaktbal

13/05/2024

Op de hoek van de Schapenmarkt wordt gesloopt. Eerder al legt de loods van de gebroeders Beerepoot, later jarenlang gemeenteopslag, het loodje en na de sloop van de loods van Modder en café ‘t Swarte Schaep aan de Plantsoenstraat staat alleen en het Jihlavahuis (voorlopig) nog overeind. Regelmatig komen Purmerenders even een kijkje nemen bij de sloopwerkzaamheden, terwijl bewoners van de Oude Begraafplaats, op een steenworp afstand van het sloopgebeuren, geen idee hebben van de veranderingen in de stad.

Alex Vallentgoed

Op de begraafplaats schuin aan de overkant heerst serene rust, maar over de bewoners is heel veel te vertellen. Achter alle bewoners van het kerkhof schuilt een verhaal en over ruim dertig van hen besluit Alex Vallentgoed in 2020 een boek te schrijven en uit te geven: De Mummie van Purmerend. Een van de verhalen gaat over een onbekende man die het eten van een balletje gehakt moet bekopen met de dood.

Café Vos

De onbekende Gelderse arbeider zit op 19 oktober 1927, een mooie woensdagmiddag, een lekker balletje gehakt te verorberen in café Vos, voorheen Prins, op de Kippenmarkt / hoek Padjedijk, als het onheil geschiedt. Volgens Schuitenmakers Purmerender Courant verslikt de man zich, maar het kan natuurlijk ook een hartaanval geweest zijn. Het is een hele sensatie, een dode caféganger en geen mens weet wie hij is en niemand komt hem ophalen. Er wordt niet lang gewacht of er nog nabestaanden komen opdagen, drie dagen later, op zaterdag 22 oktober wordt de onbekende man toevertrouwd aan de aarde op de Oude Begraafplaats als ‘de gehaktbal eter’.

Het graf bestaat nog wel, maar is halverwege de vorige eeuw waarschijnlijk geruimd om plaats te maken voor andere overledenen. De resten liggen dan onderin het graf. Tegenwoordig is het niet meer voor te stellen dat ergens in het oosten van het land een familie is die nooit meer iets heeft gehoord van de naar het westen vertrokken arbeider.